çocukluk aşkı hikayeleri

çocukken aşk mı bilmiyorumda yakartopda ömerin takımında olunca cok kıskanıyordum.

bak yine aklıma geldi, dayanamadım boğazıma düğümlendi. üzücü.

daha hatırlamadığım zamanlarda varmış gerçi sonrasını hatırlıyorum da. 5 yaşındayken biz parmaklarımıza kurdele bağlayıp nişanlanmışız. sonra kuçuk resim defterleriyle yolda oturup nikah kıymışız. - ben bunların hepsini babama anlatıyomuşum sebesiz yere- sadece yazın görüşürdük ama yine de aşıktık. parkta bir kere kavga ettiğimiz bir çocuk olmuştu. sonra bi anda bu belirdi bisikletiyle -lan düşünsenize çocuksunuz ve ordan böyle buğudan bisikletiyle beliriyo lghdlfjdlkfldk- geldi çocukları dövdü yolladı felan sonra dedi ki bir şey olursa bana diyeceksiniz bir dahakine dedi gitti- coolluğa bak sanki bana mahalle mafyası-. her düğünde peşimden koşarmış beni görmek için. vesselam çocukluğumuzda hem çok eğlenmişiz hemde sevmişiz. şimdi ne oldu diye sorarsanız ben hala onu seviyorum.

arkadaslarla saklambaç oynarken ebe o ya da ben olunca herkesin sobelemesine izin verip sadece birbirimizi yakalıyoduk jagsnjsk bu böyle sonsuz bi döngü digerleri sıkılana kadar devam ediyoduk. güzel günlerdi

küçükken köye gittiğimizde tek yaşıtım olan kadir diye bir çocuk vardı.çocukla zaman geçirmek için aylarca futbol oynadım.sonuç olarak futbol oynayabiliyorum ama o çocuk benim olmadı.

ne yaparsa yapsın o unutulmaz , içinde kelebekler uçurmaz ama o farklıdır be zaafın vardır yenik düşersin çocukluktu diyemezsin sürekli eskiyi hatırlarsın. en güzel yani gerçek aşkı masumluğunu herşeyin yalın ve halidir

(#654327) devamını getirmek istedim sayın sözlüktaşlarım. şimdi ne oldu diye soracak olursanız eğer biz mutluyuz. hani bazı aşklar çocukluk değil ömürlük olurmuş ya. aynı öyle.

6 yaşındaydım heralde. karşı komşuma aşıktım oda 7 yaşında filandı. o zamanlar taso oynuyoruz sürekli benim koca bi kutu tasom var. bunun da bir iki tane anca vardır. neyse bu çocuk onu sevdiğimi filan öğrenmiş geldi dediki tasolarını bana verirsen senle evlenirim tabi o zaman safım verdim bi kutu tasoyu. aldığı gibi koşarak uzaklaştı. akşama kadar evin önünde onun gelmesini bekledim evlenelim diye. geldi dediki ben vazgeçtim evlenmicem tasolarını da çöpe attım. çok üzülmüştüm. çok sinirlenmiştim. çocukluk işte :d

ilk okulda okuyordum, karneleri almadan önceki haftalardan biriydi. annem öğretmen ve yan sınıfta da bir öğretmenin kızı vardı. bir ara ne zaman nasıl söylediysem anneme söylemişim, annemde aldı beni o sınıfa sokup söyletti bunu hatırlıyorum. sonra gülüşmeler başladı. kıpkırmızı oldum ve sınıftan ağlayarak çıktım. işte ilk tekmeyi orada yedim hayattan.

yazlıktaydı benimki, 8-9 yaşlarında olabilirim. o başka şehir ben başka şehirden geliyodum. evlerimizin tam ortasında kocaman bi park vardı ve bütün mahalle orda oynardık. güzel bi çocuktu esmer ve yeşil gözlü. benden 1 yaş küçüktü ve kısaydı, bu ilişkinin olamama nedeni de buydu. bana dondurma almıştı magnum hiç unutmam. yıllar sonra o çocuk büyüdü ilik gibi oldu. benimde yazlıktan arkadaşım olarak kaldı tabi. bir keresinde ben sarhoşken sadece saçlarımı okşayıp 'ah be piglet' dediğini hatırlıyorum...

2. sınıfa gidiyordum o yıl başkan olmuştum burak da başkan yardımcısıydı. hani şu başkan başkan yardımcısı ilişkisi olur ya öyleydi seviyosum içim hep pırpır ediyordu. ama ne o söyleyebiliyordu sevdiğini ne de ben. küçüktük o zaman utanıyoduk. burağın yakın bir kız arkadaşı gelip burak seni seviyormuş demişti bi öğle arası herkesin içinde. ister istemez utanmıştım herkes bana gülmüştü. bende o sinirle gidip bahçede burağı bulup gözlüğünü çıkarıp yere atmıştım hiç bir şey demeden🙊 hala görüşüyoruz burakla ama hiçbir zaman o konu açılmadı ben de söylemeye özür dilemeye utandım doğal olarak

antalya'da aynı lojmanda kalıyorduk. her günüm onunla geçiyordu, hava sıcak zaten senenin sekiz ayı dışarıda bahçedeyiz. aileler de arkadaş akşamları da hep bir aradayız. tatillerde keza öyle, birlikte yüzmeyi öğrenmiştik. benim bu beye olan duygularımı herkes biliyordu çünkü ben ileride onunla evleneceğim diyerek ortada gezen bir çocuktum. babam çok uğraşırdı, o çocuk sümüklü ben seni ona vermem derdi. hemen hemen tüm fotoğraflarımızda çocuk kameraya poz verirken ben ona bakıp sırıtıyorum, böyle bir kara sevda o ufacık yaşta. gel zaman git zaman tayinleri çıktı gittiler. mektuplaşmaya başladık daha okuma yazma bile bilmiyoruz tabi anneler yazıyor. bir de her mektuba yaptığımız bir resmi koyuyorduk. sonra bir gün kesildi mektuplar. bizim de tayinimiz çıktı. aileler de uzaklaştı haliyle ancak bayramdan bayrama birbirlerini arar oldular. ben ilkokul sekizdeyken istanbul'a tayinleri çıktı. hoşgeldine gideceğimiz gün elim ayağım dolaşmıştı heyecandan. kaç sene sonra çocukluk aşkımı göreceğim belki de hâlâ seviyorum belki o da beni sevecek umutları içindeyim. evlerinde kaldığımız saatler boyunca bir kere olsun salona gelmedi. birkaç kez aileler beni odasına yönlendirdi ancak gururluyum çağrılmadığım odaya gidemem. tek kelime konuşmadan ayrıldık. geçen sene instagramda geziniyorken anasayfamda liseden bir kız arkadaşımı gördüm yanında sevgilisi var tam kalbe basmış aşağıya inerken bir an duraladım yukarı doğru kaydırdım. önce inanamadım benzetiyorum heralde dedim, sonra etikete tıkladım resmen o. kaç insanın antalya'daki çocukluk aşkı istanbul'a gelip bir arkadaşıyla sevgili olur bilemiyorum. kız da bir görseniz çirkinin teki. vallahi kıskançlıktan değil. içi de çirkin hem. sonra düşündüm, yahu evine gelen misafire böyle davranan çocuğun da içi çirkindir. tencere kapak ne güzel uymuşlar işte bana düşen mutluluklar dilemektir.

aynı evde büyüdük sözlük aynı anda öğrendik yürümeyi zillere basıp kaçmayı, aynı anda bitlenip, aynı anda bisikletimizi kırdık.. babası trafik kazasında ölmüştü ufacıktık daha o zamanlar hayal meyal hatırlıyorum. koşarak yanına gitmiştim çocuğuz daha olayı idrak edemiyoruz. neyse babamı babası bilmistir hep ben babama baba dedikçe o da derdi baba diye.. onların evine her gidişimizde utanırdım yüzüne bakmaya. birbirimizden hoşlanıyorduk ama aynı sokaktan x kişiside onu seviyodu ama onun umrunda değildi. ailelerimizde hep bizi kıskandırmaya çalışırdı o zamanlar. annesi hep seni alcam oğluma derdi şakayla karışık. büyüdük tabii aradan seneler geçti. hisler aynıydı ama arada engeller vardı. bi kere kardeşten öte gibiydik aileydik resmen. en güzel zamanlarım onunla geçmiştir ama bi resmimiz bile yoktur ::// e o zamanlarda nerde fotoğraf makineleri telefonlar falan lükse giriyodu.. neyse gel zaman git zaman iyice büyüdük artık o kendi yolunu çizdi ben kendi yolumu çizdim. sonuç ; bir başkasıyla evlendi. bir tek dileğim var mutlu ol yeter demek kaldı bana da. .

1.siniftayim hoslandigim cocuk sürekli beni kovalayip tekme tokat dalardi oda beni seviyo o yüzden boyle yapıyor diye o vurdukca gülerdim ya

anaokuluna gidiyorum hem aynı mahallede oturduğumuz hemde aynı sınıfta olduğum güzeller güzeli bir kız. mahallede beraber sek sek mi dersin yakar topmu dersin her anımız beraber geçiyor. onu seviyorum o da beni seviyor biliyoruz ama birbirimize söylemiyoruz çocukluk işte bu yere düşüyor dizi yara bere içinde ben üfleyerek temizliyorum seviyoruz ya. 3 tanede ablası var hepside beni çok seviyor bir gün dediler 4 gün sonra doğum günü seninkinin evde kutlucaz sende gel olurmu. o anı hiç unutmam nasıl mutluyum daveti aldığımda aklıma ilk ne hediye alsam acaba diye düşündüm düşündüm düşünmesine ama param yok ve ne diyip para isticem bizimkilerden. neyse dedim doğruyu söyleyeyim sonuçta yalan söylemek günah öyle diyorlar sürekli ve öğrenmişiz söylersek allah baba bizi yakar. dedim babama böyle böyle diye babamda pazarcı o zamanlar verdi bana 1milyon ben nasıl mutluyum. kuzenime anlattım durumu tek başıma gidip nasıl alıcam hediye o yaşta. büyük kuzenimle gittik 1milyon cu tarzı bir yere hediye bakıyoruz ne baksak beğenmiyorum özel birşey olmalı diye düşünüyoruz o yaşta ne bu romantiklik :) gözüm bir saate takıldı dedim bu bu işte kuzen gülümsemeye başladı saat masa saati kırmızı kalp şeklinde şimdi olsa öyle güzel bir hediye düşünemem. saati yanı başına koycak her sabah kalktığında ona bakıcak ve aklına ben gelicem vay arkadaş ben neymişim. aldık ama para yetmedi saolsun kuzen üstünü tamamladı. benim heycan had safhada aldım hediyemi gidiyorum. çaldım kapıyı ablası açtı beni görünce başladı gülmeye meraba dedik girdim içeri gözüm onu arıyor tabi evde kalabalık salonda oturdum tek li koltuğa ablası gitti 5dk sonra geldiler yanında benimki böyle bir güzellik yok kalktım ayağa kutladım doğum gününü verdim hediyemi gülümsemesi hala gözümün önünde :) pastalar kesildi oyunlar oynandı güzel bir gün bitti. biz bursaya taşındık onlar istanbula. yazdan yaza görüşür olduk. derken büyüdük yaşınız oldu 18ler bilgisayar aldık internet aldık msn den konuşmaya başladık. ben dedim bir gün hatırlıomusun senin doğum gününü ne güzel eğlenmiştik. hatırlamam mı dedi webcam de açık gitti 2 dk sonra geldi ben şok aldığım saat hala duruyor :) gülümsedik konuştuk ama bir yere kadar tabi. hala arada konuşuruz çocukluk aşkı hiç unutulmaz derler harbi öyle.

2. sınıfta mıyım ne. bi kızı seviyorum ama ne sevmek o sene zayıf olan derslerimin hepsi onun yüzündendi aslında. neyse mevzuya gireyim. gül alıcaktım koydum kafaya nasıl alabilirim diye düşünüyodum aklıma şahane bir fikir geldi. öğretmenimiz küstü deyip özür dilemek için babama gül aldıracaktım. neyse babama söyledim böyle böyle öğretmenimiz bize kızdı gül al öğretmene verecem. babam birden çıldırdı amk kafayı yedi adam nasıl kızdırırsında ben seni adam ol diye gönderiyorum okula sen ne bok yiyon orda felan demeye başladı. böyle biraz bağırdı çağırdı en sonunda aldı gülü. bende ertesi gün sınıfta bi kağıda şekilli şüküllü şeyler yazdım gülün üstüne tutturdum ve sevdiğim kıza zor şer verebildim. sonra uzaktan izlemeye başladım bunu. kağıdı okudu okuduktan sonra gitti çöpe attı. ben tabi görünce pert oldum. neyse gülüde sıranın altına koydu tenefüs bitti öğretmen geldi felan. sonra bu kız aldı eline gülü kalktı ayağa gitti hocaya verdi amk. hocayla sarıldılar böyle hoca teşekkür felan etti. bende izliyorum bunları yerine otururken ki bakışını unutamıyorum. sen kimsinde bana gül alıyon bakışı atmıştı bana. o gün bugün hiç bir kıza çicek almıyorum.

yıl 2000, 7-8 yaşında felanım o zaman. saatler 21:45, abim elimden tuttu götürdü çocukluk aşkımın süper kupa final maçını izlemeye. rakip nam-ı değer los galacticos. yani bir çoğunuzun bildiği adıyla real madrid.. çok değil bir kaç ay önce uefa kupasında, penaltılar sonucu galip gelen galatasaray, bu kez real madrid karşısında tarih yazma peşinde.. kağıt üzerinde kazanma şansımız yok denecek kadar az, ancak inancımız her şeyden fazla... dk 41, süper mario jardel 1-0 öne geçiriyor bizi. gerek çocukluk, gerekse heyecandan dolayı sevinçten ağlıyorum. ilk yarı bu şekilde bitiyor, ancak ikinci yarı real madrid maça ağırlığını koymaya başlıyor. dk 71, bu sefer raul topu ağlarımıza yolluyor. dakikalar önce sevinçten döktüğüm göz yaşlarının yerini, hüzün alıyor.. 90 dakika bu şekilde bitiyor ve uzatmalara gidiliyor. o zamanlar altın gol uygulaması varmış, çok net hatırlıyorum abim tam bana altın golün ne olduğunu anlatırken, jardel bir kez daha çıkıyor sahneye ve kupa çocukluk aşkımın oluyor. hala aklıma geldikçe o anlar, peşine şu besteyi söylerim. çocukluk aşkımsın, sen ilk göz agrımsın.. kimseyi, kimseyi sevmedim senin gibi. sevdanın uğruna, terk ettim her şeyi. hayatın, anlamı galatasaray!

9 yasindaydim, 3ncu sinifin 2nci donemiydi. okula yeni bir kiz geldi. beyler cocuktuk tamamda ilk gorunce icimde torpiller patladi. 21 yasina geldim hala o hissi kimse yasatmamistir. 5 ve 6 da cocukluk ilgi gosterme sekli olan surekli onla ugrasma yontemiyle ilgisini kazanmistim. 7nci sinifta acildim. 8in sonuna kadar ciktik. ayrildik. ben il disina tasindim. ne onla ne de arkadaslariyla konusmadim. lisede 2 sevgilisi olmus. benimde o arada baya flortum olmustu hatta asik bile olmustum bi huura. aldatildim ve 6 ay kadar aci cektim. velhasili kelam, cocukluk askiminda ayni gun aldatildigini ogrendigini ogrendim. facebooktan nasilsin makunahatata diye bir mesaj geldi. biraz muhabbet ettik. ayni gun terkedilmisiz. onun iliskisi 1 yil benimki 9 ay surmus. muhabbet ilerledi. onun icin annem ve babamin yanina 3 aylik tatile gelmis gbi yaptim. maksat onunla zaman gecirmek. sonra zaman gecti sevgili olduk. hersey guzel gidiyordu tatil bitti ben universiteyi okudugum sehre dondum. 3 gun sonra gecenin 11:33 nde "hersey aslinda cok guzeldi, sen cok iyi bi insansin. fakat eski sevgilimi ozluyorum beni aldatmis olsada, bugun bulustuk ve onu affetmeye karar verdim. umarim hic degismezsin ve kaderindeki insani bulursun. hoscakal" diye bir mesaj geldi. ellerim titredi sadece eyvallah yazabildim. o gun bugundur hic bi insanin sevgiyi haketmedigini dusunurum. ve gecenin 11:33 nde sigara icerim. bu da boyle bir cocukluk anim sayilir. anasini sikeyim boyle cocuklugun

bakın çocukluk aşkı bir insanın unutmayacağı ve laf ettiremeyeceği şeylerin başında gelir. benim de oldu tabi. dünyalar güzeli bir kızdı - hala da öyle -. aynı sokakta otururduk, her sabah annemin elleriyle yetiştirdiği nadide güllerinden koparır kapısında onu beklerdim. o çıktığında ise aslında yeni geçiyormuş gibi yapar onu görür gider gülünü verirdim - aslında gülün bile kendini kıskanacağını bile bile-. öyle ya da böyle biz olmadık. görürüm hala yine bende bir heyecanlanma ve dil tutulması olur. o konuşur ben dinlerim. bahtı güzel olsun, daha ne isterim.

kokulu silgiyi kırıp beraber kullandığımız oldu lan. sonra babasının tayini çıktı gittiler :(

çocukluk aşkım ilkokul öğretmenimin yeğeni ve babamın iş arkadaşının kızı idi. öğretmeninden gizli gizli sevmelerim vardı benim. babamdan ve iş arkadaşlarından aşk nasıl saklanır iyi bilirim. birkaç tane sağlam taktiğim var azizim. ilk aşk, ilk iki yakın arkadaş arasında rekabete neden olmuştu. hayır, hiç kavga etmedik. aksine birbirimizi cesaretlendirdik. gaza getirdik. biz üç yakın arkadaş, bir aşk için kavga edemezdik. daha çok severdik. kazananımız olmadı azizim. ilkokul öğretmenim, ilk yakın arkadaşlarım, ilk rekabetler ve ilkokul anılarım... hepsini yad ederim. o gözümün ilknur'u... onu çocukça çok severim.

ilkokul 1 e başladığım gün aşık olmuştum. kim var kim yok diye bakarken onu bi gördüm görüş o görüş. okula sırf onu görmek için giderdim bi gün bana seslenip göz kırpmıştı onda bile aylarca mutlu olmuşluğum vardır. 3. sınıftayken sürekli beraberdik beraber oyun oynar beraber otururduk hocamız sert biriydi matematikte dayak yemeyim diye yanıma oturur yardım ederdi. bi keresinde saçımı çeken çocuğu dövmüşlüğü bile vardı :) sonra ne mi oldu? çocuk 5 senenin sonunda onu sevdiğimi öğrendi ve sınıftaki diğer kızların aklına uyarak bana küstü. 3 koca sene küs durduk en sonunda onun doğum gününde barıştık. barıştık barışmasına da giren o soğukluk fenaydı işte. konuşmaya cesaret edemedik birbirimizle. o küslük ve o soğukluk zamanlarında bile sevdim onu. 9 sene sürdü bu aşk dile kolay hep söylerim hayatımdan 2 büyük aşk geçti ama gel gör ki ikisi de beni sevmedi ikisininde gözünde de sözde dünyanın en değerli insanıyken vazgeçtikleri ilk insanda ben oldum

sadece bi kere aşık oldum o da 17imde sonu çok bok olunca bi daha tercih etmedim de zaten

5 yaşındayken yan salıncağımda oturan komşu çocuğu için "ben büyüyünce çağatay'la evlenceem!!" diye bağırmıştım. bul beni çağatay.

ben çocukken de çok çirkindim oyunlarına bile almazlardı beni

anaokulunda tanıştığım ilk aşkımla lisede yeniden aynı okul ve sınıfa düştük. çok yakın iki arkadaş olduk. ilk ve çocukluk aşkım olduğunu hiç bi zaman söylemedim. lise bittiği yaz bana aşık olduğunu öğrendim. 4 5 ay sonra denedim beraber olmayı ama arkadaştan öteye geciremedim. güzel bi tesadüftü ama aynı zamanda bizi birbirimizden tamamen koparanda bir tesadüf oldu...

o zamanlar anasınıfındayız sevdiğim bi kız vardı bide benimle birlikte bur arkadaşım daha seviyordu bu kızı birgün biz bu çocukla kavga ediyoruz mevzu buda değil biz kız için kavga ediyoruz kızın haberi yok orda evcilik oynuyor zaten o günden sonra aşka olan inancımı kaybettim..

yıl 2000 civarı galatasarayın kupa zamanlarda zamanlardı .dün gibi hatırlarım nedense olay anaokulunda oyun saatindeyken olmuştu ; x:şu oyuncağı verir misin ? ben:vermem x:o zaman senle evlenmem ben: o zaman tamam (oyuncağı verdim) ------------------------ sonuç :yaklaşık 8 9 sene sonra birbirimizi bi eğitim kampında tanımamazlıktan gelmiştik.

henüz 2. sınıfım, hoşlandığım kızı öğretmen yanıma oturttu. inanılmaz bir tedirginlik, gerilme, el titremesi derken aynı anda kalemlerimizi yere düşürdüm. eğildik kalemlerimizi aldık tekrar kafayı kaldırken bunun dudak yanağıma değdi. küçük bi çocuk aşkı ne kadar yaşayabilirdi bilmem ama ben yüzümü 2 hafta zorla yıkamayacak kadar yaşamıştım.

çarpım tablolu not defterim vardı benim. aslında çarpım tablosunu da ezbere biliyorum ama çocukluk aşkım bilmediği için yan yana otururken ben de bilmiyorum gibi yapıp ya 7x8 kaçtı falan diyip onla beraber bakıp yapardım. bundan bile ne kadar mutlu olduğumu hatırlıyorum da gerçekten bambaşka çocukluk aşkları.

hatırladığım en eski aşkım 5 yaşlarıma falan dayanıyor. kız benden 4 yaş büyüktü -o yıllardan başlamış kaderim- kızın ismi gizem olmasına rağmen ben hacı emine derdim sinir olurdu kız. kimbilir belki de en büyük aşklar kavgayla başlar olayını abartmışımdır. işin tuhaf tarafı kızın annesine de 30 yıl önce dayım vurgunmuş. o da dayımı seviyormuş fakat vermemişler. hacı emine evlenmiş şimdi çocuğu yok bildiğim kadarıyla. allah mutlu etsin. çocukluk aşkı işte biz büyüdük o orda kaldı, ya da biz orda bıraktık emin değilim.

5. sınıftaydık daha. hani 1.sınıftan beri aşığım, hep aynı sınıflardaydık. zaten üst sokakta oturuyordu, evlerimiz birbirini görüyordu. pencereden saatlerce onların eve doğru bakardım belki çıkar diye. neyse işte bunlar kızlarla evcilik oynuyor bizim de aramiz kötü, yancılık yapıyorum. bir umut belki barışırız. geldi yanıma seninle bir şey konuşucam dedi. elim ayağım titredi. konuşalım dedim,bekle dedi. bekledim. bekledim, bekledim, bekledim.. en fazla yarım saat beklemişimdir ama ömrümden 3 sene geçmiş gibiydi. öyle seviyorum anlayın. geldi işte dedi seni affediyorum ve senden 3 şey istiyorum. dedim iste mahalleyi yakayım aq. işte dedi elimi hep tut, hiç bırakma. hemen tuttum elini kurbanlık satan adamlar gibi sallıyorum. ne yapcamı bilemedim aq. dedi bana sarıl, askere arkadaş yollarmış gibi sarıldım. son istege geldi dedi beni öp ama dudaktan. işte içimde ki iyiliğin anasına küfür ettiğim zaman geldi. "hayır olmaz, daha küçüğüz." dedim. iyi o zaman haklısın dedi.(tabi ki haklıyım küçüğuz daha) neyse mutlu bir birliktelik başlamıştı. ve 3 gün sonra onu bir daha göremeyeceğim o cümleyi sınıfta söylemişti. "arkadaşlar biz tasınıyoruz, kendinize iyi bakın.". ulan daha mükemmel planlarımız vardı, daha öpecektim gül yüzünü.öpecektim biraz büyüyünce dudaklarını. gitti işte. o acı geçmedi ama. daha o zamandan alıştım aşk acısına, şimdikler koymuyor.

halihazırda sevdiceğim ile sürdürmekte olduğumuz durumdur. 8 9 yıl oluyor hemen hemen.

ilkokul 4. sınıfta bir kıza 10 küsür kişi aşık olmuştuk. güzel hikaye.

sınıfça emirgana pikniğe gitmiştik, aşık olduğum afet-i şahane'nin arkadaşıyla birlikte kaybolduğunu söylediler. bende çocukluk telaşıyla hemen aramaya koyuldum. aslında öylesine civarda dolaşıyorlarmış dolayısıyla hemen buldular onları. zavallı ben, ıssız bir ormanın içinde nerde olduğunu bilmeden aramaya devam ediyordum, bir görseniz allah ne verdiyse aramaya devam ediyordum. en son nerdeyim benlan düşüncesiyle bir ağacın dibinde pusmuş 'böyle aşkın ızdırabını s2yim' derken buldum kendimi. 4 saat boyunca beni aramışlar, bulduklarında ağlıyordum, vücudumdaki bütün salya ve sümüklerden aranmıltım birde sınıfın piknik zevkinin içine etmiştim o gün. o değilde kirpikleri yoktu onun o dönem, acaba sonradan çıkmışmıdır hala merak ederim.

ilk okul öğretmenimdi.... o zamanlar matureydi. şimdi granny olmuştur.

ilkokul dörde kadar bir kızdan çok hoşlanıyordum ve bunu hiç kimse bilmiyordu. ilk kez de burayla paylaşıyorum zaten. adı neslihan'dı. ilkokul zamanlarında sürekli kelimelerin içinden harfleri yutuyordum. bir gün sınıf başkanı seçecektik ve usul herkesin seçmek istediği adayın ismini bir kağıda yazmasıydı. hoca bir arkadaşı tahtaya kaldırdı saydığı ismin yanına artı koymasını söyleyerek kağıtları açmaya başladı. bir kağıdı okurken gözleri kıstı, kağıdı yaklaştırıp heceleyerek okudu; ne li han. daha doğru düzgün yazmayı beceremeyen nasıl başkan seçecek bu oyu saymıyorum dedi. s harfini unuttum diye sevdiğim kıza verdiğim oyu saymadı kadın. haftalarca ya benim yüzümden seçilemeseydi diye vicdan yapmıştım.

boluda oturuyoruz o zamanlar. üst kata yeni bir komşu taşındı,4 kişilik bir aile.bir ogullari bir kizlari var. türkiyede adettir ya, ailecek gittik bunlara. ben her zaman sessiz sakin bir kızdım. misafirlige giderken yanıma kitap alır,bir köşeye gider okurdum sessizce. asla bana bilgisayar ac diye aglamaz, ortaligi karistirmazdim. konuşurken pek utanıp sıkıldığımdan yaşıtım yoksa * ki genellikle olmazdı* otururdum bir köşede. o gün farklı oldu. annesi * çocuğun ismini söylemeyeceğim bir de burdan çıkar falan nxnfn* ' hadi abiyle gidin bilgisayar oynayın.' dedi. bana bilgisayar oyunlarını oğretti. *gta vs* ben de çok beceriksizimdir o konularda. ama bana asla kızmadı. arabayı suya düşürürdüm mesela gülme krizine girerdi. çok gulec yuzluydu ve sevecendi. bana bir abi olmuştu. hep bir abim olmasını istediğimde ' bana abi diyebilirsin' demişti. belki bu üzücü olabilir ama ben çok mutlu olmuştum. o kadar iyi kalpliydi ki. ben sürekli erkeklerle kavga eden bir kızdım. sebebi ise benim biraz şisman olmam ve arkadaşlarımla dalga geçmeleriydi. onu tanıyana kadar hepsinden nefret etmiştim. bir gün bana kötü davrandiklarinda, o sakin çocuk gitmisti sanki. tıpkı bir abi gibiydi. sürekli ben onlarda o da bizdeydi. belki babam bir şerefsiz olduğundan dolayı ona bu denli bir sevgi beslemistim. ornek verecek olursam, bir seferinde bisikletten dusmustum. kolum ve bacagim cok kotu kaniyordu. bunun uzerine babam da bir sefer beni dovmustu ve yolun ortasinda bagirip cagirmisti. o ise, kalkmama yardim edip aglamam gecene kadar gitmemisti. olmasini istedigim baba karakteri oydu. sevgi dolu ve merhametli. simdi ise, serefsiz babamın annemi aldatmasi yuzunden baska bir sehre tasindik ve yine baska bir kadin icin ise bizi terk etti. su an annem ve babam ayrı. onun ve iki 3 orospu yüzünden abimden ayrıldım. buna uzuluyorum iste bazen.

ilkokulda muratcan diye bir çocuk vardı. ilk aşkıydım onun. çocukluk aşkı... bunun büyük silgileri vardı. ustune hep adimi yazardi. silgiyi bulan benim diye bana getirirdi. bende anladigimi caktirmamak icin siranin altinda biriktirirdim. gel zaman git zaman dedim bi gun yeter al silgilerini toplam 128 tane silgi cikti. dedim sen benim arkadasimsin falan filan sonra utandi tabi benden konusmadi bir sure sonrada tasindilar baska sehire

kızı toprağa itmişdim sonra dön üstünü temizlryim diyip götüne elemiştim allah afetsin

anaokulunda sürekli aynı beyle gezerdik. beraber oyun oynardık. öğle uykularında ben üst ranzada yatardım o alttaki ranzada. sonra bir gün fark ettim ki ben uyurken o başka kızlarla oynuyor. o gün aşka küstüm. beyefendiyle oyun oynamayı kesip aşkımı kalbime gömdüm..

3.sınıfta vardi adı cemiledi müzik dersinde artık hangi kafaylaysa kıza şarkı söylemiştim baya da hoslanmistim kızı evlendirmisler daha 17 yaşında

mahalledeki yasin abi tam bir futbol aşıgıydı çok yaramaz espirili herkesin sevdigi biriydi beni hep koruyup kolladı sırf onu izlerken futbol ögrenmiştim, bisiklet sürmeyide o ögretmişti sonra aylık oynamaya başladık beraber baktım mahallenin kalecisi olmuşum maçlara falan çağırıyolar.ismim erkek fatma olarak çıkmıştı mahallede ama degerdi valla namussun çok güzel gülüyodu :)

5.sınıfta sırf elini tutmak için dansa davet oynuyodum çok güzel histi sonra bıraktım onu sevmeyi. bu kadar

ben kuzenimi seviyordum bee:)) ona aşıktım oda bana aşıktı çocuktuk sık sık aıleler yan yana gelirdi .. bizde okul tatil olur olmaz hemen köye gidersik aylarca orda kalırdık.. çok güzeldi çok saftık .. lise bire kadar sürdü aşkımız sonra o liseyi dışarıda okudu diye ayrılmıştı görüşememiştik.. bundan 7 ay önce falandı tekrar karşılaştık .. konuştuk falan bu bana seni unutamadım biliyormusun demişti . bende bu aralar aşk acısını çektiğim adama aşıktım diye olmaz dedim çocukluktu geçtı dedim.. keşke gelse bu yaralarımı sarsa eminim mutlu olurduk.

komşumuzdu, ilk bisiklet sürdüğüm ilk sokakta oynadığım insandı anneme gidip senin kızınla evlenicem onu kimseye verme derdi. şimdi büyüdük arada belki yılda bir hal hatır sorarız birbirimize

sümüğünü sıranın altına sürdüğünü görsem bile onu şikayet etmezdim

hangisinden başlıyım :p

yıllar sonra konuştum geçenlerde.fotoğrafını görünce bişeyler oldu bana o günden beri sabah uyanır uyanmaz ilk aklıma gelen şey onun siması.buluşma ayarladım bu haftasonu için fakat olmadı.yıllar geçmiş aradan ne derim söyler miyim,görünce dizlerimin bağı mı çözülür bilemiyorum.mesaj atmaya korkuyorum;hayal kırıklığına uğrarım diye.çocukluğumdaki o saf o temiz sevgimin umarım karşılığını alırım.